wtorek, 8 października 2013

Imię!

Zanim poznałam Czarodzieja byłam pewna, że jakiekolwiek imię by miał to i tak je zmienię, bo miałam wizję imion, które chciałabym nadać swoim dzieciom... chyba każda z Matek ma...więc stwierdziłam - dlaczego Ja mam z tego rezygnować?

Mój Mąż był do tego sceptyczny, Ja uparcie twierdziłam, że imię idzie do wymiany i koniec!
Okazało się jednak, że nie jest to takie proste, jak Mi się wydawało. Czarodziej na swoje imię już reagował, opowiadając o Nim przyjaciołom, rodzinie używaliśmy Jego imienia. Jego opiekunowie z Rodziny zastępczej mówili do Niego Jego imieniem.
Więc pomimo mojej pełnej upartości w tym temacie, sama zadecydowałam i przyznałam rację Mężowi, że zmiana imienia nie wyszłaby Mu na dobre.
Pomyślałam sobie też jeszcze o tym, że za parę lat, kiedy ja tłumaczyć Mu będę, że adopcja to nic takiego, że to nic nie zmienia w Naszych układach, że przecież jest Nasz, mógłby zadać mi pytanie:
" - Skoro adopcja to takie nic, od zawsze jestem Wasz - to czemu zmieniliście mi imię?"
Nie chciałabym, aby odniósł wrażenie, ze próbowałam odciąć to wszystko, co było przed tym, zanim poznał Nas. W końcu Czarodziej był Czarodziejem przez pierwsze 15 miesięcy i chyba nie byłoby w porządku, gdybym Mu to zabrała...

Pozostawiam sobie jednak możliwość zmiany imienia, gdy dziewczynka będzie miała imię według mnie ośmieszające czy totalnie infantylne...nie będę wymieniać jakie na przykład, bo znając moje szczęście, czyjeś dziecko miałoby tak na imię i ktoś poczułby się urażony ;)

P.S. jeszcze nie wspominałam, że jestem Mistrzem Gafy :)
np.
Gdy ostatnio byłam u Rodziców, miałam wieczorne wychodne. Wracałam autem w nocy i nie moglam stanąć nigdzie blisko przed klatką Rodziców, bo jedno auto stało krzywo i zajmował dwa miejsca.
Idę na drugi dzień z Mamą i Czarodziejem na spacer i opowiadam gestykulując i wskazując postawione krzywo auto: "I widzisz Mamo, przez właśnie takiego piździelca, dziś w nocy musiałam stanąć po drugiej stronie bloku". Nagle z naprzeciwka idący Pan zatrzymuje się i mówi: "Wie Pani co... Ja już auto przestawiam, Ja tak stanąłem, bo obok mnie auto krzywo stało, ale już odjechało".
:)

13 komentarzy:

  1. A my imię zmieniliśmy. Od początku wiedzieliśmy, że zmienimy. Nie postrzegamy tego jako "zabrania" jej czegoś, co "miała", nigdy też nie myślałam w kategoriach, że zmiana imienia będzie "odcięciem" jej od "tamtego" życia... :-)
    Jeśli od początku szczerze rozmawiamy z dzieckiem o adopcji, to warto poruszyć też zmianę imienia - na początku pewnie będzie wszystkim opowiadać jak nazywało się wcześniej ( Martyna uwielbiała wszystkich dookoła przez pierwsze 2 miesiące informować o "pochodzeniu" siostry - najlepsze były te zażenowane, czerwone buzie pań w sklepie :-) ) i dlaczego chcieliśmy dać mu tak na imię...


    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kwestia imienia jest tak różnorodna jak każda adopcja - dlatego ja pisze jak tylko my podeszliśmy a nie że Broń Boże jakoś powinno się.W tym konkretnym przypadku kwestia imienia zakończyła się pozostawieniem go.. Jak będzie w innym - nie zapieram się a nawet pozostawiam sobie taką możliwość. Ja się o prostu sama przyzwyczaiłam że takie jest Jego imię :)
      Pomysłem jest też np. pozostawienie imienia Starego jako drugie imię.

      Usuń
    2. Otóż to ! I taką różnorodność podejść do wszystkich życiowych tematów uwielbiam w ludziach najbardziej :-)

      Usuń
  2. Ojtam ojtam - zwróciłaś mu w ten sposób słuszną uwagę, mnie tez wnerwia strasznie takie parkowanie na dwóch miejscach.
    Uwielbiam określenie "piździelec", używała go namiętnie przyjaciółka mojej Mamy. W jej wykonaniu nigdy nie było to obraźliwe to i w Twoim nie jest :) Dzięki za jego przypomnienie.
    Co do imienia to się zgadzam. Ludzie mają dziwaczne pomysły, a dziecko potem ma przegibane w szkole na przykład.
    Zastanawia mnie dlaczego Ty jesteś "Rzepa" ?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nazwisko panieńskie :)
      Rzepą będę do końca życia :)

      Usuń
  3. Hehe ale gościo się musiał w duchu uśmiać, no i zachował się taktownie a nie wyjechał z wiązanką.
    Ja imiona naszych dziewczyn też zmieniłam, no i o ile w przypadku Patrycji zrobiłam to bez mrugnięcia okiem dlatego, że wiem że to nie jest imię wybrane przez mamę jej biologiczną. Tak u Poli mam zagwostkę, bo mamę znam, mama imię jej wybrała, jak dla mnie omropne ale waham się czy nie zostawić jej go jako drugiego imienia- chociaż jestem zagorzałą przeciwniczką nadawania dwóch imion.
    A masz już jakieś wypatrzone i wymarzone dla córeczki?

    OdpowiedzUsuń
  4. Śmiać to się zaczęłam Ja :)
    Mówię więc do kolesia zginając się w pół ze śmiechu:
    "Nie wiedziałam, ze to Pana auto (jakby mnie to usprawiedliwiało :) ) i pozostaje mi więc Pana przeprosić za określenie Piździelec :) "
    Koles wziął to na luzie - też go sytuacja rozśmieszyła :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Cześć, czytanie twojego bloga zajęło mi prawie cały dzień (bardzo wciągający swoją drogą) i tym oto sposobem trafiłam, aż do tego wątku. Mam pytanie odnośnie wyboru płci dziecka w OA. Tak mi się wydaje, że Rodzice decydujący się na adopcję zazwyczaj mówią, że płeć nie jest ważna byle dziecko było zdrowe, ale czy można już na pierwszym spotkaniu powiedzieć, że chce się np. dziewczynkę?. Zastanawiam się jak to jest odbierane przez Ośrodek?, czy nie jest to wg nich np. niedojrzałe lub coś w stylu , że tacy ludzie nie sa gotowi na adopcję? No i jak to umotywować ? ja miałabym z tym ogromny problem szczególnie przy pierwszym dziecku. Bo mając już chłopca jakoś inaczej brzmi, że teraz dla odmiany pragnie się dziewczynki. Ale przy pierwszym dziecku to chyba mogą patrzeć nieco podejrzliwie, bo najlepiej jak los zdecyduje itp. (chociaż może tak prawdę mówiąc jest to najlepsze rozwiązanie). Mam jeszcze pytanie odnośnie wieku rodziców, jeżeli do ośrodka zgłaszają się ludzie po 30 roku życia a wiadomo że procedury długo trwają to czy 40- latkowie mają szansę na adopcję małego dziecka? np od 0 do 2 lat?. Te pytania ciągle mnie nurtują i byłabym wdzięczna za odpowiedź.
    Pozdrawiam Waszą fajną Rodzinkę.
    Jus.

    OdpowiedzUsuń
  6. Hej!
    Co do imienia - my postanowiliśmy po prostu, że jeśli to będzie imię z mojej grupy "nieulubionych", infantylnych i "wielkomiejskich", to zmieniamy - nawet rozmawiając z koleżanką mówiłam, że z moim szczęściem, to pewnie trafimy na imię, którego nie znoszę. Na szczęście juz po telefonie wiedzieliśmy, że jeśli się zdecydujemy na adopcję tego konkretnego dziecka, które nam zaproponowali, a którego jeszcze nie poznaliśmy, to imię było na tyle normalne, że mogliśmy je zaakceptować. Ale.... zastanawiamy sie nad kolejnym dzieckiem i zasada zmiany lub nie znowu powróci :-) I chyba to indywidualna sprawa - zmienia się nazwisko dziecka, więc chyba normalne, że rodzice mogą chcieć zmiany imienia. Adopcja to i tak"odcięcie" od tego co było i rozpoczęcie nowego..... z nowym imieniem czy też nie, to nowe życie :-)
    Ado - Mama od 10 miesięcy

    OdpowiedzUsuń
  7. ... my imiona zmieniliśmy i wydaje mi się, że wiedzieliśmy już od samego początku naszej drogi, że tak zrobimy...ale, ale, oboje naszych dzieci zachowały swoje imiona sprzed czasu kiedy wdarliśmy się w ich życie;-), jako drugie imię. pozdrawiam, p

    OdpowiedzUsuń
  8. Nasza córka ma imię nadane jej przez matkę biologiczną. Bardzo ładne to imię i bardzo się cieszyłam, że z łatwością przyjdzie mi je zaakceptować i używać, i w ogóle. Nawet oba imiona zostawiliśmy.
    Trudno by mi było chyba we wszystkich wnioskach, dokumentach itp. używać innego imienia dziecka (choćby tymczasowo) niż to, które sama wybrałam, jakieś rozdwojenie by mi się robiło ;) Miałabym trudność z przestawieniem się.
    Dużo pracy włożyłam w przekonanie samej siebie, żeby nie zmieniać nawet, jeśli na dźwięk imienia będzie cierpła mi skóra. Na szczęście imię ma piękne :)
    Aga

    OdpowiedzUsuń
  9. Ja chciałabym imię zmienić. Mam wymarzone imiona i od zawsze chciałam,by moje dziecko miało na imię właśnie tak a nie inaczej. Na razie mam tylko problem z przekonaniem mojego męża do tych konkretnych imion... :P Może to infantylne, ale skoro mam taką możliwość, a czekamy na dziecko poniżej 1 roku, to czemu nie? Jednocześnie nie zarzekam się, że to imię zmienię. I uważam, że wykazaliście się dojrzałością zostawiając małemu już posiadane imię. Buźka!

    OdpowiedzUsuń

Jeśli logujecie się jako Anonimowy - nie zapomnijcie podpisać się w treści komentarza :)