Kiedy bunt, charakter a kiedy zaburzenie?

Pod moimi postami często powstają komentarze, aby zawsze sprawdzić czy niegrzeczność, złość naszych dzieci do tylko bunt, charakter czy już może zaburzenie.

Wobec tego pomyślałam sobie, że warto byłoby aby powstała tu taka mała (bądź niemała)  dyskusja, która podpowie na co zwracać uwagę u dzieci adopcyjnych. Co wtedy robić, gdzie iść, itd.

To wbrew pozorom nie jest takie proste, bo po pierwsze, jak wiadomo, nie mamy jakiejś wielkiej pomocy ze str. Ośrodka a po drugie spójrzmy na moją sytuację - mam dwulatka adoptowanego jako dziecko roczne, zdrowe, ale bez wielkiej historii. Uśmiechnięty, empatyczny, związany z rodzicami, na co dzień grzeczny i "karny" i tak odbierany przez otoczenie. Przez ludzi, którzy Go blisko znają (ciocie, babcie) uznany za dziecko "idealne".
- sam zasypia, ale coraz częściej płacze, woła rano - na początku leżałby w pokoju 2-3 godziny, gdy budzi się w nocy - nie woła, nie płacze, idzie spać dalej.
- ogólnie bez problemów z jedzeniem - raz na 1,5 miesiąca ma z jeden tydzień gdzie nie chce jeść
- raczej nie płacze bez powodu,coraz częściej jednak marudzi i skarży się jak sobie coś zrobi (kiedyś mógł se rozwalić łeb i się nie skarżył, teraz skarży się o skórkę przy paznokciu :) )
- ciągle się uśmiecha i rozbawia się czymś sam
- płacze gdy płacze inne dziecko, gdy bawi się z Jagusią wyczuwa że jest słabsza i pomaga Jej, oddaje zabawki,
- lubi się bawić z dziećmi, nie zabiera innym zabawek (tylko czasem jak już ktoś Go zbyt długo robi w konia), w skrócie - Pierdoła :)
- rzadko bawi sam, raczej wisi na Starych,
- nie ma problemu ze zmianą miejsca pobyty, spania, z podróżami,
- ma bardzo dużo energii, nie usiedzi w jednym miejscu, w otoczeniu innych ludzi, bodźców ciężko Go ogarnąć, zwrócić Jego uwagę
- "Mamina przylepa" ale śmiały do innych -  nie pójdzie już jednak z nieznajomym, musi choć chwilę poznać,
- szybko się uczy i wykonuje prośby Rodzica, lubi Go zadowalać

Ja jednak wiem, że miewa jednak ciężkie okresy, kiedy generuje dużo więcej niż zwykle energii, niegrzeczności, niesłuchania itd (patrz temat " 49% do 51%" ). Kiedy krzyczy, rozrabia, biega w kółko itd

W przypadku dziecka biologicznego nie stwarza to niepokoju u Rodzica, u adoptowanego - tak.

Stwórzmy mini poradnik dla ludzi, którzy otrzymują dzieci " na granicy " - czyli może być już zaburzenie FAS, RAD i inne gówno, a może nie...
Co robić, gdzie iść, kiedy? Może samemu możemy przeprowadzić z dzieckiem jakiś test, na co szczególnie zwrócić uwagę. My Rodzice adopcyjni wiemy przecież że np. samodzielność może nie być samodzielnością, tylko zaburzeniem RAD, czyli brakiem potrzeby rodzica w życiu.

Temat szczególnie jest skierowany to rodziców posiadających już dzieci adopcyjne, ale i nie tylko. Uważam, ze można mieć opinie na pewne tematy nie będąc praktykiem czyli w tym przypadku nie mając jeszcze dzieci. Proszę o rozwijanie się w temacie. Liczę na pomocną dyskusję. I proszę nie trzymać się tylko sytuacji mojego dziecka ale przytaczać swoje, podawać przykłady itd . Pełna różnorodność dozwolona a nawet wskazana :)

Próbuję sobie wyobrazić, że idę z moim dzieckiem dziś, teraz do psychologa - jestem przekonana, że bez fizjonomii FAS, bez spędzenia z Nim wielu godzin - Psycholog nie wyłapie ewentualnych zaburzeń i będę jednym z Rodziców z komentarzy, którego wszyscy uspokajali, mówili że nie ma problemu.

Nie zrozumcie mnie źle - Ja jestem bliżej tego, że moje dziecko problemu FAS, RAD nie ma, ( RAD już nie ma ) co nie zmienia faktu, że czasem o tym myślę, martwię się i analizuję... i ciągle zastanawiam.
W poście nie chodzi o udowadnianie mi, że moje dziecko problemu nie ma - bądź ma. Podałam jakieś informacje wyjściowe, mogące służyć do porównania.
Jeśli jednak uważacie, ze coś Was w moim opisie niepokoi - to oczywiście każda uwaga na wagę złota.

No :)