Stuknęły nam 3 lata!

Na dniach minęły trzy lata od poznania Czarodzieja...


U nas sielana letnia, wakacje, wyjazdy, jest fajnie. Młody gada coraz więcej, rozwija się w swoim rytmie zadowalając nas całkowicie :). Czekamy na "Baśkę" i żyjemy.

Z coraz większym przerażeniem zastanawiamy się jak się pomieścimy w naszym dwupokojowym mieszkanku w czwórkę, jak Czarodziej zniesie dodatkową osobę w pokoju, czy będzie ją budził???
Jak to będzie otrzymać Malca, kiedy już mam takiego dużego chłopaka w domu?
Mam przeczucie, że dostanę "pierda" - w sensie niemowlaka :). Paradoks sytuacji polega na tym, że Czarodziej śpi mniej niż gdy był Mały, jemu się nie opłaca spać :) w końcu koło 5 to "już dzień za oknem", trzeba rozpocząć dzień i biegać, biegać, biegać :). Walczę z nim konsekwentnie ale noce często mam z bani ;/ - ale co tam dam rade :)

Martwimy się co nas tym razem spotka. Pierwsza adopcja to był dla nas przede wszystkim czas ciężkich emocji, bo ani Młody nie był nami zachwycony ani ja z dnia na dzień nie poczułam, że już jestem Mamą. Pierwsza adopcja to bijatyka z sądami i ponaglanie ich pismami w celu przyspieszenia decyzji o zamieszkaniu z nami Czarodzieja. No zobaczymy co tym razem. Szepnę wam po cichu, że moja intuicja mi mówi, że telefon zadzwoni niedługo - miesiąc/dwa. Zobaczymy jak działa ta moja kobieca intuicja. Też gdzieś z tyłu głowy mam strach, żeby nie postawiono nas w sytuacji, że przedstawią nam dziecko niezgodne z naszymi wymaganiami... Pewnie boi się tego każdy adopcyjny Rodzic...No takie sobie dylematy adopcyjne :)

Tak, trzy lata... trzy lata od dnia, kiedy poinformowano Nas, że mamy Syna :)