I wizyta w sprawie WWR (wczesne wspomaganie rozwoju)

W tym tygodniu odbyliśmy pierwsze spotkanie mające zbliżyć Nas do otrzymania WWR.
Na pierwszy rzut poszedł psycholog. Po wnikliwym wywiadzie z Panią Matką - psycholog przeszła do badania Czarodzieja. Nie mogę powiedzieć, aby się nie skupiał czy nie współpracował - oczywiście jest to robione w charakterystyczny dla Niego sposób :) czyli o uwagę i skupienie trzeba trochę powalczyć.
Efekt - nadpobudliwość w górnej granicy normy (Pani psycholog widziała dużo gorsze przypadki), trochę zbyt mała sprawność manualna (paluszki), całkiem sobie radził z kolorami, kształtami itd. Ogólny wniosek - nie jest źle.

Pani psycholog okazała się sympatyczną osobą, która zrozumiała moją potrzebę otrzymania WWR i obiecała, że raport opisze w taki sposób abyśmy dostali WWR bo prawda jest taka, że chociażby z powodu "utrudnionego startu" już Czarodziejowi się to należy. Czarodziej ma w plecy 1,5 roku - nie oszukujmy się, w Rodzinie zastępczej stymulacja była na poziomie zero.

Coraz częściej niestety też widzę, że u Nas w dalszym ciągu występują problemy związane z zaburzeniami więzi. Młody jest z Nami 1,5 roku a nadal wykazuje cechy braku przywiązania. Mam tylko nadzieje, że to że ma dopiero 3 latka a z nami jest już 1,5 spowoduje że jednak kiedyś te braki więzi zaczną zanikać i nasza praca i cierpliwość przyniosą efekty. Póki co często ogarnia mnie frustracja i złość na Młodego. Wiem, że to nie Jego wina ale tak ciężko czasem Mi się z Nim dogadać. Tak naprawdę ostatnie nasze kontakty określiłabym jako ciągłą walkę... Bywam potwornie zmęczona i smutna tym, jak On ciągle ze mną walczy a i we mnie odzywa się wtedy potrzeba postawienia na swoim bo na razie to Ja w tej naszej komunie ostatecznie rządzę (szczególnie w tematach związanych z zachowaniem się zgodnie z normami społecznymi, bezpieczeństwem czy przestrzeganiem pewnych zasad w domu). Widać jednak, że jest to silniejsze od Niego i wychodzi z Niego samoistnie. Każdy dzień to ciągła stymulacja, nauka i pilnowanie Młodego, do tego dyscyplina i żelazna konsekwencja.
Gdy jesteśmy sami, zazwyczaj mogę Go ogarnąć, co prawda z trudnościami ale mogę. Gdy są jednak bodźce dodatkowe (koledzy, zabawy) mogę nie istnieć. Przypomni sobie o mnie jak Go coś zaboli czy jest głodny. W przeciwnej sytuacji udaje (?) że mnie nie słyszy i rzadko reaguje na moje prośby. Już chyba nie muszę wspominać jak mnie to frustruje???
Ciągle ma coś do powiedzenia i zrobienia innego niż ja chcę, niż wymaga sytuacja.
W kółko zadaje te same pytania mimo że uzyskał już na nie odpowiedzi - jest to usilna chęć zwracania na siebie uwagi, wyczytałam i zaczynam wprowadzać odpowiadania raz lub dwa na to pytanie, a potem informowanie Młodego że "już o to pytałeś" albo "Przecież wiesz i (powtórzenie tu Jego pytania aby sam odpowiedział)".
Mogłabym sto razy prosić aby nie wkładał palca we wszystko co widzi - sto jeden raz znowu to zrobi.
Nie słucha gdy mówię aby czegoś "nie robił, nie dotykał, zostawił".

Eh... a teraz anegdota podsumowująca?
Dzwoni do mnie Przyjaciółka Miśka i mówi: "Daj mi numer do twojej Mamy, muszę z Nią pogadać bo moja córka mnie nie słucha, nie wykonuje próśb, nawet nie mogę Jej ukarać - bo na niczym w efekcie końcowym Jej aż tak nie zależy aby odpuściła"...
Hmmm :) chyba dostaję za swoje :). Tak, to fakt, ja byłam takim dzieckiem :) i co ze mnie wyrosło??? Pewnie tyle opinii o mnie ilu ludzi znam :)

Wracając do WWR - w sierpniu mamy logopedę i lekarza, a zaraz potem komisja orzekająca czy dostaniemy WWR.

Z informacji nowych - Czarodziej od września idzie do fachowego przedszkola, podzielonego na grupy, prywatnego ale działającego jak państwowe. Będziemy tam mieli na miejscu logopedę, co mnie bardzo cieszy. Aktualnie się urlopujemy a teraz Młody ma popołudniową drzemkę - tak bardzo potrzebną Jego Mamie :))))

Dziś wyjątkowo całuję i wspieram Alę - cieszę się, że w końcu znaleźliście swojego Czarodzieja!!!