Czarodziej kontra Czarodziejka!

Bywa zabawnie ale i mocno upierdliwie.
Czarodziej od początku cieszył się na wizję Czarodziejki w naszym domu i nadal tak pozostaje. Nie ma mowy o żadnych przejawach zazdrości, jest wręcz nadopiekuńczość.

- "No idź do niej" "Ona płacze" "No zrób coś, podaj jej" - koleś na każdym kroku mnie strofuje, czym doprowadza mnie do szału, ogólnie wydaje mu się "że jesteśmy rodzicami" - On i My :).

Niemniej jednak oczywiście zaszły pewne zmiany w jego zachowaniu - podsumowałabym to jako lekkie cofniecie się :) - chce jeść to co Mała (mleczko, kaszki), ciągle mnie pyta czy On też to jadł? Czy on też tak robił? Czy ja go też tak pielęgnowałam? Czy on też tak spał?
Przy tej okazji wychodzą czasem rozmowy, gdzie mu tłumaczę, że gdy był w wieku Czarodziejki mieszkał niestety w innym domku. Z racji, że pomylił brzuszki, My musieliśmy go odszukać a to trwało dłużej niż z Czarodziejką. To staje się dla niego bardziej realne, namacalne, bo przeszedł z nami "odszukiwanie" Czarodziejki i doskonale pamięta Jej opiekunkę i rozumie, że z Nim było podobnie.

Dużo pyta o to, kto jaką ma Mamę - bo próbuje sobie to wszystko jakoś po swojemu w główce poukładać. Myślę, że dużo jeszcze rozmów przed Nami ale rozmawiamy tyle ile On rozumie i na ile chce pytać.

Czarodziejka szykuje się do raczkowania :) - obserwujemy ją i nie możemy się nadziwić jak silny jest instynkt. Na razie wszystko jest dobrze, idzie w dobrym kierunku. Nie myślcie, że nie wiem że pewne rzeczy mogą dopiero powychodzić, ale nie chcę teraz o tym myśleć, co ma być to będzie, co ma nas czekać - to i tak nas dogoni. Teraz jest jednak czas aby się cieszyć tym co jest.

Pozdrawiamy wakacyjnie z Mierzei Wiślanej :).