Kiedy myślałam, że już dużo za mną, los uznał, że przyda mi się kolejny kop...

Chwilami mam wrażenie, że nie dorwał mnie przy Czarodzieju, więc próbuje dalej...

Po kilku dniach kompletnego załamania, musiałam się dziś zebrać na zakończenie roku Czarodzieja. Ten dzielny, mały człowiek dźwignął ten rok na własnych barkach - nie wykańczając przy tym Matki. To naprawdę spory sukces naszej rodziny :).

Niestety ostatnie kilka tygodni to apogeum złych zachowań Czarodziejki... tak, dobrze czytacie - Czarodziejki. Już rok temu byłam na kontroli u psychologów z OA w zw. z niepasującą mi lepkością do innych. Miała z tego wyrosnąć. Rok minął - nie wyrosła. Do tego doszło zabieranie rzeczy na ktore nie dostała pozwolenia, chowanie ich u siebie, ciągłe nastawienie na NIE, robienie po swojemu, duża potrzeba uwagi, krzyk,  zaparcie jesli nie chce czegos zrobić - staje wtedy bez żadnego ruchu, szybka złość, niecierpliwość...
Niestety są to objawy traumy, RAD-u, przed kompletnym szaleństwem ze strachu i rozpaczy co nas czeka, ratuje mnie chyba tylko to, że jest bardzo inteligentna, ma z nami bardzo bliski kontakt, bez problemu patrzy w oczy i bardzo potrzebuje naszej bliskości,uwagi i też nam ją daje. Bardzo ładnie odczytuje i rozumie emocje.
Jednak wszystko to ostatnimi czasy mocno dezorganizuje spokój naszej rodziny. W Przedszkolu też nie jest najlepiej - poprosili nas o diagnostykę w Poradni Pedagogiczno - Psychologicznej.
Z Czarodziejką od jakiegoś czasu dzień to ciągła walka.

W lipcu jesteśmy też już umówieni do Poradni dla Dzieci Ado, w której jest Czarodziej - przyniosła nam z nim szczęście, może i tym razem odnajdziemy tam sposób na naszą rodzinę.
Póki co, jestem w czarnej dziurze, nie spodziewałam się ciosu z tej strony. Nie byłam na niego przygotowana i ciężko mi się z tym pogodzić... choć wiem, że będę musiała, żeby znowu zacząć walczyć - tym razem o Młodą.