Czarodziejskie trudności!

Czarodziej od zawsze miał wzloty i upadki ale ostatnio już nie daję rady. Na pewno nie pomaga mi obecność dwójki Malców, w spokojnym podejściu do tego, co wyprawia Młody.
Przyszedł taki moment, że znowu intuicja mi mówi, że musimy pomocy szukać dalej, kogoś mądrzejszego. I dla siebie i dla niego. Poradnia psychologiczna, która w tym momencie nas obsługuje  to dla mnie porażka - wiedziałam to od paru miesięcy ale zmęczona dzieciakami nie wykonałam kroków, które powinnam dawno zrobić - kolokwialnie mówiąc spieprzać stamtąd.
W ten sposób ostatnie pół roku po prostu straciliśmy. Mogę być wściekła tylko na siebie.

Fakt, że za pół roku Czarodziej powinien pójść do szkoły niczego nie ułatwia, co najwyżej zwiększa naszą świadomość i ciśnienie, że trzeba te pół roku mądrze rozegrać - tak, żeby mu wszystko ułatwić a nie utrudnić. Musimy się mocno wsłuchać i zaczerpnąć szerokiej wiedzy, czy to aby na pewno jest właściwy moment na szkołę czy może powinniśmy jednak jeszcze poczekać.
Zdania są różne.

W tym momencie problemy z którymi się borykamy to głównie emocje, pogubione, nie do odgadnięcia czasami. Nie codziennie, to przychodzi i odchodzi.
Ktoś musi mi pomóc poskładać, to co w głowie Czarodzieja siedzi, bo chwilami nie ogarniam. Są tygodnie, że w naszym domu jest miło i przyjemnie a są takie, że przedszkolne skargi są na porządku dziennym a i w domu bywa złość o naprawdę niewielkie rzeczy. Od paru tygodni często się denerwuje, dwa razy uderzył kolegę, czasem udaje, że nie słyszy co chce Pani Wychowawczyni i ciężko wpasować mu się w ramy.
W domu coraz lepiej, bo ja nauczyłam się wyciszać, nie dać sprowokować. Nie krzyczę, mówię spokojnie, nie wchodzę w jego złość. Każę iść do siebie i wrócić jak się uspokoi. Działa. Problemy jednak dotyczą przedszkola, a nigdy tak nie było. Tam mnie nie ma, ciężko mi to ocenić, boje się, że może manipulować, bo doszedł też problem kłamstwa (wie, że jest ciśnienie aby był grzeczny w przedszkolu więc chwilami bezczelnie - bez mrugnięcia okiem - zapodaje nam bajkę).
Zdarzyło się to dwa razy. Przepraszam... tyle razy go  na tym złapałam.
Ciągle chce też coś mieć, ale na chwilę, bo wiele go nudzi, idzie w kąt. Brak mu pasji na dłużej.
Jest chwilami mocno skupiony na sobie, chce, aby wszystko było po jego.
To jest coś, co spędza mi sen z powiek. Co mnie martwi.

Na początku lutego jesteśmy umówieni do gdyńskiej kliniki typowo dla rodzin zastępczych i adopcyjnych, do tego zamówiłam wszystkie możliwe książki dla rodzin adopcyjnych.
Tutaj nie działają zwykłe kary, dyscyplina czy konsekwencja, tu nie działa to, co radzą psycholodzy nie znający tematu porzucenia czy zaburzenia więzi. Tu nie działa nic, co stosuje się do dzieci zadbanych od pierwszych chwil. Tutaj jest potrzebna konkretna pomoc ludzi, którzy pracę z takimi dziećmi mają na co dzień a nie od święta. Bo najważniejszy jest Czarodziej i to aby on osiągnął spokój, ogarnął swoje emocje. Ja się chyba już pogodziłam z tym, że trzeba wykonać krok dalej, że bez odpowiedniej pomocy tutaj się z niczego "nie wyrośnie". Że postępowanie musi być specyficzne, przemyślane. Wiem jednak, że mierzy się z tym wielu z nas, że nasze dzieci łączą takie zachowania, mam więc nadzieję, że otrzymamy odpowiednią wiedzę i pomoc.
Trzymajcie za nas kciuki bo martwię się strasznie.