5 urodziny Czarodzieja.

Tak, Czarodziej ma już 5 lat! I prawie 4 już jest z Nami... w październiku będziemy obchodzić kolejną rocznicę razem.

To duży chłopiec, nieokiełznany, pełen energii ale już naprawdę rozumny i duży. Jest bardzo samodzielny i doskonale przestrzega zasad, które stawiamy - ale to na pewno zasługa tego, że należymy do osób mocno konsekwentnych. Nie mówię oczywiście o zasadzie typu, aby nie krzyczał czy nie biegał bo tej nie byłby w stanie spełnić :) ale zasada, że ma nie wychodzić poza teren podwórka sprawdza się idealnie - drugi rok wychodzi sam i nie ma mowy aby przekroczył granicę bramki i wyszedł. Zasada, że na rowerze jeździmy tylko w kasku - nie ma opcji, aby wsiadł na rower bez kasku. Zresztą, nie ma co, dużo lepiej funkcjonuje jak ma zasady. Najbardziej cieszą mnie miłe słowa o nim obcych ludzi. Wczoraj po raz kolejny usłyszeliśmy, że stanął w obronie młodszej koleżanki w piaskownicy, kiedy chłopiec obsypywał ją piaskiem. Zasłonił ją i sam dał się obsypać mówiąc "Nie syp Gabrysi, to moja koleżanka" :). Inny razem kolejna sąsiadka powiedziała nam, że Czarodziej jest jedynym dzieckiem, które interesuje się i uważa, aby nie zadeptać jej Synka, który jest najmłodszy na podwórku i mało, kto zwraca na niego uwagę, łącznie z tym, że najchętniej to by po nim biegali. Fajnie słyszeć takie rzeczy, tym bardziej że uczulamy go na to. Jego ukochana kuzynka jest niepełnosprawna - powłóczy nóżką, ponieważ podczas leczenia białaczki uszkodzili jej rdzeń. Ostatnio, gdy byli razem na plaży i już z niej schodzili Czarodziej biegł kilkanaście metrów przed Jagódką, która powoli szła po piasku i niestety się przewróciła. Wtedy Czarodziej niewołany przez nikogo od razu zawrócił i szybciuteńko po nią wrócił i pomógł jej wstać. Szli już potem za rękę a gdy mama Jagódki chciała im pomóc oburzony powiedział, że sobie poradzą :).
Także mam fajnego chłopaka w domu. Przejętego swoją nową rolą starszego brata, niezazdrosnego, uśmiechniętego i otwartego na wszystko. Wszelkie kontakty są dla niego mile widziane, jeśli tylko prowadzą do zabawy :). Ale żeby nie było tak idealnie, to teraz trochę o słabszych stronach, nadal jest średni do okiełznania. Gdy przebywa wśród osób, które nie wymagają od niego przestrzegania zasad - w chwilę wchodzi na głowę. Po takich paru dniach nie da się go ogarnąć bez ostrej reakcji - zbyt często pozwalają sobie na to Dziadki, nie rozumiejąc, że robią mu krzywdę, bo potem jak wraca do nas do domu, to my mamy z nim problem i niestety dosyć mocno musimy mu zaciskać pasa aby wrócił do równowagi. Jak sobie pomyślę, że on pójdzie za dwa lata do szkoły, to jestem przerażona, nie widzę go siedzącego, słuchającego .... o matko, wydepczę chyba ścieżkę do tej szkoły :).
Z drugiej strony - mamy jeszcze dwa lata. I tego będę się trzymać :).