Podczas pierwszej adopcji uznaliśmy, że kwestię płci najlepiej jest pozostawić losowi.
-"Ważne, aby zdrowe" - tak najczęściej mówią przyszli rodzice zapytani o preferencje co do płci...
Dla Nas też oczywiście najważniejsze było, aby dziecko było zdrowe, niemniej jednak ja trochę podświadomie ciągnęłam do dziewczynki a mój mąż do syna. Niejednokrotnie się z tego "obojętnie" śmialiśmy, bo gdy wyobrażaliśmy sobie jakie będzie nasze dziecko, to moje wyobrażenia uciekały w stronę płci pięknej - ślicznych sukienek, spineczek do włosów, różowych domków, a mojego Męża w kierunku boisk sportowych...
Los dał Nam Czarodzieja i jasnym jest, że nie zamieniłabym go na żadną laskę, niemniej jednak drugie dziecko będzie płci żeńskiej, tak dla równowagi! Trzecie - jak to powiada mój Mąż - znowu będzie z losowania! Trzecie ??? ...hmmm... faceci to mają jednak wyobraźnię :)
Podsumowując: niesamowitą zaletą adopcji jest to, że nie ma opcji, że drugi czy trzeci będzie znowu chłopiec. Znam rodziny, które w sposób naturalny próbowały trzy a nawet cztery razy trafić dziecko odmiennej płci - efekt? Produkcję zakańczali np. przy czwartej córce :)
Mój Mąż zawsze w takiej chwili łapie się za głowę i przeżywa ile zabawek, lalek, wózeczków trzeba kupić czterem córkom, bo trzem facetom wystarczy, że kupisz jedną piłkę. Przeraża go też fakt "ciężkich dni" u czterech córek i żony jednocześnie :))) Noooo ... coś w tym jest :)
Wniosek? Adopcja wiele plusów ma. I tego macie się trzymać.
OdpowiedzUsuńOooo... to tak jak u mnie. Coś podświadomie pcha mnie ku dziewczynce,ale zapewne mojego synusia pokocham nad życie :) :) :)
OdpowiedzUsuńJuż nie mogę doczekać się Waszej parki :D I mojej też :) Bo mam taki sam plan jak Wy :)
Ja gdybym planowała trzecie dziecko to bym marzyła o trzecej dzewczynce. Wiem, że to histeryczki i furatki :) ale jakoś mi do tego bliżej.
OdpowiedzUsuń