Telefon z Ośrodka!

Spokojnie - nie ten co myślicie :)

Telefonowała nasza Opiekunka z Ośrodka, fajna Babeczka, jakoś tak od początku się dogadałyśmy - zresztą jak dla mnie Ośrodek jest w porządku. Gdy pojechałam porozmawiać o moich obawach, co do zachowania Czarodzieja i Jego nie do końca nam znanej przeszłości, odniosłam wrażenie, że ich to interesuje i chcą pomóc - czyli wbrew przeciwnie, jak opowiada wielu Rodziców adopcyjnych. Często jest niestety tak, że ze swoimi rozterkami, dylematami zostają sami...
Ja nie mogę narzekać. Po raz kolejny być może powiem banał... ale Ja po prostu mówię co myślę, pytam gdy czegoś nie wiem i proszę, gdy potrzebuję pomocy. Takie zasady mam w życiu prywatnym i takie zasady od początku stosowałam do ludzi z Ośrodka. Bo według mnie... są ludźmi .
Więc albo mam farta albo mówię na tyle przekonywująco, że mnie po prostu rozumieją.

Pierwszy temat o którym rozmawiałyśmy to Grupa wsparcia, która powstała przy Ośrodku. Ośrodek po raz kolei wykazał chęć mojej obecności tam, bo według nich mam trochę wiedzy i zaparcia, która być może przyda się innym Rodzicom adopcyjnym. Jak to powiedziała nasza Opiekunka - odnosi wrażenie, że jestem osobą, która drąży do końca, gdy coś ją gryzie, boli...
Chyba się ze mnie czyta jak z książki, jestem przewidywalna!
Grupa wsparcia ma spotkania w ostatni poniedziałek miesiąca - gdy tylko będę mogła to z chęcią pojadę. Teraz jest w ten poniedziałek, ale szykuje się, że nie będę miała z kim zostawić Czarodzieja... :(

Dodatkowo zapytano mnie czy zgodziłabym się na spotkania z Rodzinami będącymi w trakcie kursu...
Od początku prowadzenia bloga uważam, że takie rodziny jak Nasza powinny być zapraszane na takie spotkania. Nie dlatego że jesteśmy fajniejsi, lepsi ale dlatego że Nasza historia jest trudna, jest happy end, ale nasza droga do pokochania siebie nawzajem była długa i pokręcona. I chciałabym powiedzieć tym ludziom, aby nie bali się też takich uczuć, aby nie obarczali siebie winą za to, że nie czują od razu, że to ich dziecko. Aby pozwolili sobie i na strach i na takie uczucia.
Podczas naszego kursu, w ramach spotkania z Rodziną adopcyjną zaproszona była fajna, trzydziestoparoletnia Babka z dwulatkiem. Jej historia była piękna, pierwsze spotkanie to magia i ta pewność że to TO. Każdy z Nas tego oczekuje, na to czeka. A co, gdy te początki są trudniejsze? Obwiniamy siebie, mamy do siebie pretensje, zaczynamy posądzać się o brak uczuć. Na kursie padały słowa, że pierwsze chwile nie zawsze bywają łatwe...ale byłam tak zaślepiona czekaniem na dziecko, że to do mnie nie docierało. Myślałam sobie zresztą, że u Nas będzie super, bombowo i idealnie. Nie było. I przeżyłam dużo stresu z tego powodu. Tylko spokój i wiara we mnie mojego Męża sprawiały, że nie płakałam po nocach. Chciałabym też tym przyszłym Rodzicom powiedzieć, że adopcja nie jest dla Nich ale dla Dziecka - to co kiedyś powiedziałaś mi Joanno, a do mnie dopiero z biegiem czasu zaczął docierać sens tych słów.
Chciałabym im podpowiedzieć, co mogą zrobić aby ich dzieci miały jeszcze większe szanse na normalne życie, na równe szanse w stosunku do innych - sama wiem to wszystko dzięki Wam Drodzy Blogerzy :).
Kiedyś myślałam, że wystarczy tylko miłość, dziś wiem, że moja rola polega na byciu z Czarodziejem, na odczytywaniu Go i dawaniu Mu tego, czego potrzebuje. Na pracy nad tym w czym jest słabszy i na docenianiu tego, w czym już jest dobry. Na budowaniu Jego wartości siebie i jednoczesnym popychaniu Go do dalszego rozwoju. Na wyłapywaniu tego, co w Nim dobre i piękne i na hamowaniu tego, co niewłaściwe. Moja rola polega na znalezieniu złotego środka na to wszystko. Jak Go znajdę - powiem Wam ... Ciekawe jednak czy kiedykolwiek będę mogła powiedzieć że go znalazłam... Będę wielce zmartwiona, gdy tak będzie bo to będzie oznaczało, że na niewiele już się zdam...:)

Chciałabym im powiedzieć, że Mój Syn jest fantastycznym, młodym człowiekiem, z dużą empatią do drugiego człowieka, z chęcią do pomagania innym i do nawiązania z nimi kontaktu. Jest bardzo samodzielnym Malcem, który dba o swoich Rodziców, który obserwuje to, co na około Niego się dzieje i potrafi wyciągać mądre wnioski.
I nigdy, NIGDY, nie zmieniłabym swojej decyzji, nawet jeśli napotykamy na pewne trudności, problemy to i tak było warto!