I po urlopie.

Urlop skrócony na własną prośbę, bo już się nie dało.
Starszak miał sraczkę i rzygał przez 5 dni, Młoda przez dwa kolejne a w między czasie najmłodszy ciągle nie spał. Odnosiłam chwilami wrażenie, że moje dzieci się nade mną znęcają.

Powiem tak... jest ciężko. Jest ciężko, bo:
- Młody nie śpi, potrafi od 4-5 czadować na całego a na urlopie bywało i tak, że rozrabiał również od 1 do 3 w nocy a potem od 5 już nic. W dzień z kolei spałby co chwilę...oczywiście walczę z przetrzymywaniem go aby miał dwie drzemki a reszta w nocy.
- Młoda przytula, głaszcze, dba o Młodego zawsze tak, że chwila i zrobi mu krzywdę...
- Starszak? Ciągle gada, nie słucha, jest niegrzeczny...

Tak... ja myślę, że bez większego owijania w bawełnę mogę powiedzieć, że chwilowo mam dosyć własnych dzieci. Muszę wrócić więc do normy we własnych kątach, z dostępem do wszystkiego i miejmy nadzieje, że ten stan minie.

Czarodziejka od 1.09 wędruje na 4 godziny do przedszkola, czas na nią :) bo wykończy brata.
Starszak już tam wrócił... och dzięki za przedszkola :)

Ogólnie nie wiem co chcecie przeczytać, ale muszę przyznać że jest rzeźnia, choć dajemy radę. Staramy się nie narzekać choć czasem się nie da. Niewyspanie się też daje się we znaki zmniejszoną cierpliwością, odpornością i ogólnym rozdrażnienie. Matką roku nie jestem niestety i raczej nie będę. Okazuje się, że wyzwanie podjęliśmy dosyć pokaźne. Ciężko mi teraz stwierdzić czy wiedzieliśmy, że tak będzie. Nie czuję się zaskoczona ale liczyłam ze jakoś to będzie, że może trochę łatwiej :).
No i jakoś oczywiście jest choć chwilami ciężko :).

Sił i weny na pisanie brak - musicie wybaczyć. Całą energię wkładam aktualnie w ogarnięcie tej szarańczy. Tak... hmmm... szarańcza to naprawdę dobre określenie dla tej naszej wesołej gromady :).
Pocieszające jest to, że przyjaciele podjęli wyzwanie i spędzili z nami urlop - wobec czego można uznać, że skoro ktoś jeszcze chce z nami spędzać czas, to może nie jest tak źle :)?